Gentse feesten

Een kabinetsleven wordt geacht een aaneenschakeling te zijn van stress en vermoeienis en dat is het ook, maar ik besef dat u dat niet gelooft wanneer ik u meld vandaag alweer naar een feestje te zijn geweest. Meer nog, ik heb er een ander feestje voor moeten laten staan. In Zeebrugge werd een nieuwecontainerterminal geopend terwijl op dat ogenblik in Gent Flanders’ DRIVE zijn vijfde verjaardag vierde. Om te vermijden dat we met meer dan één kabinetsmedewerker in Zeebrugge zouden staan luisteren naar de speech van onze baas (waardoor men zich zou kunnen afvragen of we dan echt niets beters te doen hebben) en omdat ik vorig jaar bij 4 jaar Flanders’ DRIVE een beetje onterecht mijn kat had gestuurd, is het Gent geworden, wat zeg ik: Oostakker!  In het shuttlebusje kwam ik tussen mijn vroegere CEO Paul Soete en mijn vroegere voorzitster Christ’l Joris terecht. Christ’l is één van mijn favoriete vrouwen boven veertig (Ik hoop stilletjes dat ik één van haar favoriete mannen onder veertig ben). Ik herinner me hoe een van de twee secretaresses bij Agoria Vlaanderen haar vele jaren “mevrouw Joris” noemde en hoe Christ’l dan ook “mevrouw Ameys” zei. Toen ze voorzitter werd, was een van haar eerste mails voor Hilde waarin ze voorstelde om elkaar nu maar eens voorgoed bij de voornaam te noemen. Kijk, dat zijn nu dingen die me treffen.

Morgen weer feest: na de ministerraad is er een drink op het kabinet. Yves verjaart. Sorry…

Karel