Kan film de wereld redden?

We lopen er volgens Leo, één van onze postdispatchers, op het kabinet allemaal gespannen bij. Misschien omdat Yves twee dagen zonder bril in Berlijn was en we ons daarom wat verweesd voelen of misschien zijn we allen nieuwsgierig om het meer van het minder te ervaren. Diegenen die hem eergisterenochtend nog net ontmoetten waren onder de indruk: “Gans anders!” Vaneigens. Gedaan met flauwe moppen over boekhouders met brillen, paniek in de pers! Welk epitheton zal het worden? De brilloze? De reedseenbeetjegrijsharige? Of nee, de sneltrappige?

Ons enigszins frenetiek gekrioel kan ook vandoen hebben met het feit dat het sociaal-economisch forum van Vlaanderen in Actie nogal nakend is en er nog een hoop verwezenlijkt moet worden. Eind december komen meer dan honderdvijftig captains of society en een vijftigtal topambtenaren onder impuls van de Vlaamse regering samen op een jamboree voor de toekomst van onze regio. Het moet de echte en concrete start worden van ons business plan Vlaanderen. Tussendoor blijven dan wel de adviezen, de parlementaire handelingen, de beleidsbrieven, de meetings, toespraken en interne nota’s hun aandacht opeisen zoals bacteriën uit reclamespots voor waspoeder of tandpasta. Gelukkig doet Yves al eens plezante bedrijfsbezoeken, zodat ik zijn briefings kan opfleuren met bijvoorbeeld een stoomcursus trapconstructie ingeval van trappenmakerijbedrijfsbezoek. Kan hij scoren door reeds voor acht uur ‘s ochtends (zo vroeg zijn die bezoeken inderdaad) achteloos op een interessante trapverdrijving te wijzen.

Deze dingen en de effecten die ze op mijn inwendige en uitwendige frisheid hebben, leiden ertoe dat naast avondlijk bloggen en pampers verversen ook bioscoopbezoek aan relevantie wint, niet in het minst dankzij Maria, onze violierende babysit. Gisteren werd het uiteindelijk Scoop van en met Woody Allen, omdat we te laat waren voor de les van Al Gore. Tiens, zou het zuurstoftekort dat Scarlett Johanson veroorzaakt geen oplossing zijn voor Gores CO2-problematiek?

Morgen De Parelvissers in de Elisabethzaal waardoor u pas later schrijft

Karel