Lost in election

Ik voel me als een kind tijdens een huwelijksmis. Mijn collega’s die kandideren voor een plek in hun gemeente- of provincieraad zie ik al enkele weken in de weer met hun electoraal alaam: kaartjes, folders, affiches en achterruitstickers. Maar waar toch zijn de kogelpennen? In de parkeergarage is het oranjer dan ooit. Maar het volst van bewondering kijk ik naar het raffinement waarmee onze vrouwen de kieskring betreden. Ik was al langer een fan van Vrouw&Maatschappij  maar nu word ik stilaan fanatiek. Fris zijn ze, tikkeltje stoutig ook lachen ze je toe, of komt dat omdat ik hen te goed ken?

Terwijl zij in deuropeningen en krakende fauteuils hun programma duiden, zijn mails en meetings vandaag mijn deel. Met Ceder over de budgettaire effecten van de Vlaamse investeringsregering. This is serious money. Aan de buitenkant helder, maar onder het oppervlak krioelt het van machtigingskredieten, structuurkosten, spreadsen nettobeschikbaarheidsvergoedingen. We argumenteren elkaar naar alle hoeken van de kamer, leuk! Met VOKA en Agoria over de implementatie van het business plan Vlaanderen. Het wordt een unieke gelegenheid om de krachten van publieke en private sector niet te bundelen, maar te mengen. Als we de vakbonden meekrijgen, gaat “Vlaanderen in Actie” geschiedenis schrijven.

En zie, het is CD&V-night op Canvas! Zou dat wiedergutmachung zijn? Het decolleté van die smeulende Kathleen Cools heeft een duidelijke centrumstrekking terwijl Siegfried Bracke met een zeker ontzag Ivo Belet interviewt. Nog meer frisse en stoutige CD&V-vrouwen in de filmpjes, Stef De Clerck die mimekwaliteiten blijkt te bezitten. Ik krijg Respect voor TV Twee!

Vroeg slapen om u morgen beter te schrijven gaat

Karel