Oranje Vrijstaat

De afgelopen week en tot op vandaag is het weer volop commotie rond het wegenvignet. Kouwe kouwe drukte, want ten eerste hebben we de voorbije twee jaar al meermaals gecommuniceerd over het vignet. Het staat zelfs in ons regeerakkoord.

De Nederlandse burgers tonen weer dat ze heel snel met hun mening klaar kunnen staan, opgejut door een plaatselijke gazet en vaak niet gehinderd door enige kennis van zaken. De e-mails die ze naar ons en wellicht nog veel meer naar Kathleen Van Brempt sturen, zijn nochthans vaak ontroerend. En maar fulmineren en de clichés opstapelen. Vermits we thuis geen frietketel bezitten, was ik alweer vergeten dat ze ons in het buitenland voor wandelende gesneden patatten houden. “Es fährt und es riecht nach pomme frites: ein Bus mit Belgier!” Zelfs de Duitsers wisten het vijfentwintig jaar geleden al, toen ik nog in hun land woonde. Tiens, nog geen enkel mailtje gekregen van over de Rijn. Klopt, die hebben hun LkW-maut al langer ingevoerd. Wellicht monkelen ze ons toe: “Aussitzen, nicht jungs?”

Ach, wie weet zendt de NOS volgende week een speciaal nieuwsbuulletijn uit: Nederlanders worden tegengehouden aan de grens, collectieve vignetverbrandingen en Louis Tobback die verklaart dat elke oranje (buitenlandse) burger welkom is in Leuven; hij betaalt. Of Maartje van Weegen die met een ernstig gezicht meldt dat Nederland begonnen is met schepen te enteren op de Schelde en Fons de Poel die in natuurgebied de Meinweg naast een ontspoorde trein staat, terwijl de Belgische machinist wordt afgetuigd door een knokploeg op oranje klompen. Stel je voor…

Maar beste, goede mede-Euroburen, waarvan ik er een aantal tot mijn vrienden tel: on maintiendra !

Inderdaad niet bijster geïnspireerd groet u

Karel