Sollicitera-t-il nos suffrages?

Het begint dan toch al leuk te worden. Nog zovele weken eer de schoonmoeder aller verkiezingen zich aan ons opdringt en de sfeer is volledig hoe ze zijn moet. De eerste golf rolde geeuwend voorbij met de transfer van Slangen naar de Kuil en werd zelfs ongeinig toen de VLD zich openstelde. Maar het was wel Yves Leterme – vergis u niet, de mens doet zijn gewoon zijn goesting – die Peter Leyman uit zijn hoed toverde. Geen wit konijn, maar Volvo-paardenkracht in de branding van de politiek. Hij komt wat saai over, Peter, maar dat zeggen ze van Yves ook. Mis dus.

En de deining hield sindsdien niet meer op. Toen Leterme op zondagavond op de voetbaltribune zat en Debby en Nancy het eerste BRT-net overspoelden, las onze kabinetschef één van de vele e-mails, die zijn postvak dag en nacht binnenklateren. Het was een lange mail, dat wil zeggen, een mail met een geschiedenis; ik bedoel, een mail die het orgelpunt was van een nogal uitgebreide dialoog met ene Jan de Zutter, partijmedewerker bij de sp.a. Zijn gesprekspartner was Christine Van Broeckhoven, die de mail aan heel haar adressenbestand had verstuurd. Waaronder onze kabinetschef. Het ging over haar eerste plaats op de Antwerpse rode lijst en het was pas zondagavond. En ze had blijkbaar nog nooit van de recall-functie in Outlook gehoord, want dra volgde een e-mail waarin ze verzocht om haar vorige mail te vergeten. Want het was slechts een gesprek onder vrienden.

Zoals het gesprek tussen Johan Vande Lanotte, Yves Leterme en de twee Nancy’s, ongetwijfeld. Die arme Jean-Marie Dedecker. Kwam vlottend en wel met sloep en al tot voor zijn beide collega’s tot stilstand. En werd dan zonder aarzeling weggewuifd door de twee. Dàt was gênant. Voor Dedecker welteverstaan.

Weer even boven het water van zijn prioriteiten was vanavond

Karel