Tolerantie… of Respect?

Virale besmettingen blijven ons Berchemse verblijf bewonen. Vorige week moest ook L. de strijd tegen haar buik opgeven. Dat betekende dat ik in de dubbelrol van verzorger-kinderoppas belandde. Sinds het verschijnsel speler-trainer in het voetbal is het geweten dat dit soort oplossingen nauwelijks werken, zeker niet wanneer ze worden uitgevoerd door een man. Maar alle gezinsleden zijn dus net op tijd gezond genoeg om de vermaledijde eindejaarverrichtingen te kunnen trotseren. Ik herinner me hoe we ons eind 2004 vast voornamen om tijdens de volgende feestelijkheden soep te gaan bedelen (let op de klemtoon) in de stad. De geboorte van M. op 23 december 2005 besliste daar anders over.

Nooit is de consumptietrance heviger dan in de laatste weken van een administratief jaar. Een rondgang gisteren langs de krankzinnige stoet van winkelramen in onze onverwoestbaar mooie stad had onmiddellijk effect op mijn hartslag. Het was een beetje beangstigend wanneer je er wat langer op doorgaat. Zoemende kascomputers, scheurende kasbewijzen; en ergens in het Banksys-controlecentrum zit een bediende met een lelijke stropdas op een klavier te tikken terwijl de transacties ronddansen. Misschien maakt hij wel zijn nagels schoon, met zijn tanden. Wie bekijkt die stapels DVD-boxen? Wat moet je in godsnaam tegen een purperen gsm zeggen? Wanneer draag je al die kleren? En wie leest nog een boek waarbij je eens moet nadenken?

Maar goed, tolerantie past hier. Consumptie is immers een belangrijke drijver van economische groei. Hoewel nonkel Van Grauwel vindt dat we dat niet nodig hebben. Maar zolang er in Vlaanderen meer mensen geboren worden dan er doodgaan moet de taart groter worden, tenzij we tevreden zijn met steeds minder. Maar anders-gaan-leven als leidraad haalt nauwelijks de kiesdrempel. Consuminderen vinden velen geen goed idee.Over boeken en tolerantie geschreven, wat lees ik recent in Een schitterend gebrek van Arthur Japin?

“Maar door iemand te laten weten dat je hem verdraagt, suggereer je in dezelfde adem dat hij eigenlijk een last is, als een zeurende pijn of een onaangename stank waarover je bereid bent tijdelijk heen te stappen. Onder tolerantie schuilt dreiging: de stemming kan ieder moment omslaan.”

Gaan daar maar eens aan staan. Maar vergeet de feestdis niet. Of combineer beide.

U groet

Karel