Van het Westen niets goeds

Vrijdag was het echt vakantie voor mij maar gelukkig kreeg Maurits koorts en besloot hij zijn maaltijden op zijn slabbetje te herkauwen. Ik werd aldus onweerstaanbaar op mijn vaderlijke plichten gewezen bij monde van een griepvirus. Tot overmaat van ramp heeft Maria Lukova-Petrova, onze violierende baby(foon)sit een nieuwe kamer gevonden, bij een gezin met drie kinderen in de omgeving van het conservatorium. Net op het moment dat Lien en ik haar donderdag wilden voorstellen om een kamer bij ons te nemen. Dat heet pech of zelfs ontgoocheling, want we keken er al een beetje naar uit.

Je kunt das Leben der Anderen echter niet voor jezelf uitstippelen.  Maar je kunt er wel naar gaan kijken, in de bioscoop. De film van Florian Henckel von Donnersmarck was mijn eerste nadere kennismaking met het wel en wee van de Stasi.  De manier waarop het jasje van Hauptmann Wiesler onder zijn grijsgetinte jack uitkomt zegt alles. En wat een geluk dat wij en onze schrijvers in Vlaanderen het zonder een figuur als KulturministerHempf moeten stellen. Beroepsverbod nog wel, stel je voor!

Hetzelfde maar dan anders zag ik vandaag op DVD: het vijf jaar oudere Good Bye Lenin! neemt een hilarisch loopje met het dagelijks leven van de Parteigenossies. De DDR was inderdaad niet geheel uit drama opgebouwd.

Ach, ieder zijn dictatuur zeker?

Karel